Nachtje aan het water

Heerlijk was het, een weekendje met vriendinnen. Een van ons heeft een huisje aan het Paterswoldse meer. We wilden er al heel lang eens met z'n allen heen en nu was het gelukt. Ik besloot mijn verjaardag meteen maar te vieren met een dinertje en daarmee meteen wens 4 uit te voeren van dit jubeljaar.

Ik besloot het simpel te houden. We hadden een Insalata Caprese vooraf en dan pasta met een saus van venkel, saffraan en sinaasappel. Het toetje bestond uit roomyoghurt met bramensaus of pruimenjam. Eigenlijk moet er dan nog meringue door de yoghurt, maar die kon ik niet krijgen. Het blijkt een seizoensproduct te zijn, gele met passen en witte met kerst. Meringue is echt heel simpel te maken, maar ik had er geen rekening mee gehouden dat ik het niet kon kopen. Toen ik daar achter kwam, was het al te laat om nog zelf iets te bakken. Het was er niet minder gezellig om en wat ik had gemaakt was goed geslaagd. Een van de vriendinnen had voor de wijnen gezorgd en gekozen voor een Chardonnay Voignier en dat was een goed idee.

Het is heerlijk om zo tot laat op de avond buiten te zitten praten. Een warme band met vriendinnen is toch wel een van de voorwaarden voor een gelukkig bestaan, vind ik.

Voor de nacht verdeelden we ons over het huis. Ik kwam op een luchtbed terecht in een van de twee kamers op de bovenverdieping en sliep uitstekend. De volgende morgen kwamen we één voor één weer tot leven met koffie of thee. Toen iedereen wakker was, begonnen we met de brunch en daarna ging ieder zo'n beetje haar eigen gang. De een ging zitten lezen, de ander maakte een wandelingetje of ging onder de douche. Twee dames gingen zwemmen in het meer. Later kwamen zij helemaal verkwikt weer terug. Halverwege de ochtend liep ik naar de waterkant en zag dat op het water een wedstrijd bezig was.

In de verre verte de witte stipjes van de boten.

In de loop van de middag ging de eerste vriendin naar huis. Ze heeft een eigen bedrijf en moest nog het een en ander regelen voordat de week weer begon. Vriendin C en ik waren de volgenden die vertrokken. C had haar enkel verzwikt en kon zelf dus niet rijden. We pakten alles in de auto, inclusief het moestuinboek dat ik gekregen had voor mijn verjaardag en vertrokken. Gezellig pratend reden we naar huis en ik zette haar bij de deur af. 

Thuis pakte ik snel mijn tas uit, deed een was in de machine, hing de hangmat op en luierde nog even verder, tot de bramen begonnen te roepen.... cottagetijd.