Besparen om af te lossen

Ik heb het idee dat ik niet heel luxe leef. Maar toch, nu het aflossen van de hypotheek lonkt, kijk ik anders naar mijn uitgaven en heeft zuinigheid een extra doel. Niet alleen is het goed voor het milieu om bedachtzaam met spullen en geld om te gaan, het betekent ook vrijheid voor mij op de langere termijn. Ik heb wat zitten kijken of er nog bespaard kan worden, zonder dat ik echt veel aan mijn levensstijl hoef te veranderen.

Energie

Ik heb LEDlampen gekocht om de oude de oude lampen die er nog in huis waren te vervangen.

In las over het uitzetten van de modem. Voor mij zou dat ongeveer van tien uur 's avonds tot de volgende avond rond een uur of acht kunnen. Het heeft als voordeel, merk ik, dat mijn aandacht nu makkelijker naar andere dingen gaat. Als ik een maal op Internet aan het snuffelen ben, zijn er altijd weer nieuwe dingen om na te gaan. Zo kan ik uren bezig zijn met het verzamelen van weetjes. Heel leuk, maar ook wat fragmentarisch. Nu zijn de boeken weer in mijn vizier gekomen.

Ik kook in één keer een liter water en doe die in de thermosfles. Scheelt altijd een beetje stroom. En ik kan de hooikist, of wat ik daarvoor gebruik, best iets vaker inzetten. Veel salades en eenpansgerechten (uit de hooikist natuurlijk) kunnen bijdragen aan het besparen van gas.


Reiskosten

Alles van Het Nieuwe Rijden weer inzetten om zo lang mogelijk met een tank benzine te doen. Ik doe dat al vanwege mijn ecologische voetafdruk. Nu heb ik een tweede reden om voorzichtig aan te doen. De derde is: hoe langer ik in de auto zit, hoe meer ik kan genieten van mijn luisterboek, maar daar kom ik nog een keer op terug. Ik zal de komende tijd eens bijhouden hoeveel kilometer ik gereden heb op één tank. Voor de sport.

Boodschappen

Ik ga daar toch wat op letten. De ecosupermarkt heeft de laatste tijd prachtige aanbiedingen. Ze vragen een bekende Nederlander, die het doel van de supermarktketen ondersteunt, om producten uit te kiezen. Er zit steeds wel iets bij die keuzesdat ik sowieso eet. En daar koop ik dan meer van dan ik direct nodig heb. 

Veel van die producten wordt verkocht met 50% korting. Mogelijk is dat dan de normale supermarktprijs, maar dat telt niet voor mij. Ik wil niet naar de supermarkt om het allergoedkoopste te krijgen. Dat vind ik een onprettige gedachte. Het hoeft niet zo te zijn dat mensen ergens anders op de wereld of de volgende generatie moeten betalen voor mijn verlangen om mijn hypotheek af te lossen. 

Op maken wat er is

Ik heb een behoorlijke voorraad aangelegd van dingen die nodig op moeten. Vanavond opende ik een pot ingemaakte peertjes die ik twee jaar geleden had gemaakt. Ik heb nog drie potten staan. Eerst opmaken als aanvulling op het fruit dat ik eet. Lekker 's morgens door de muesli en in plaats van dure blauwe bessen.

Ik heb ook nog een heel aantal boemboe's. Als die heerlijke kruidenmengsels in de aanbieding zijn, kan ik ze bijna niet laten liggen. Nu ga ik ze eerst maar eens op maken. Ik ben begonnen met het bakken van tempe in één van die boemboe's. Prima gelukt. Ik schrijf hier later nog wel over.

Ik ben dol op kaarslicht, vind dat echt een aanvulling van de charme van mijn huis. De verleiding is altijd groot om nieuwe kaarsen te kopen. Ze liggen echt naar me te lonken in de winkel, maar ik heb nog een hele doos vol zelf gemaakte kaarsen (van restjes van kaarsen die ik eerder al kocht, staan. Die moeten eerst maar eens op. Dat kan wel een paar maanden duren, denk ik.
En dan nog: thee... Ik kan jaren thee drinken van alles wat ik in huis heb. Ook thee heeft iets aanlokkelijks, maar ook hier: eerst maar opmaken. En dat zal traag gaan, nu ik thee kan zetten van citroenmelisse en pepermunt uit de tuin.

Alleen kopen wat ik nodig heb

Het is zo verleidelijk om bijvoorbeeld een tuincentrum in te lopen voor een sproeikop voor de gieter (de oude kop is verdwenen, vermoedelijk met het groenafval in de gemeentecontainer) en dan meteen een paar leuke plantjes te kopen. De komende tijd ga ik dat niet doen. 

En ook dit dus: alleen iets kopen als wat ik heb op is. Nu lijkt het raar dat ik met al die voorraad en het idee van opmaken toch  weer blijf inslaan van de aanbiedingen bij mijn ecosuper. Maar toch, dat is niet zo. Ik koop alleen houdbare spullen waarvan ik weet dat ik ze zeker ga gebruiken: zonnebloempitten bijvoorbeeld, kookroom van spelt of rijst, blikjes bonen voor een haastige maaltijd, dat soort dingen. 

Waar ik niet op bezuinig
Daar ga ik ook over nadenken. Wat vind ik echt belangrijk om geld aan uit te blijven geven? Als ik er uit ben, schrijf ik weer.

Nog een keer: eenvoudig wonen

Dit is voor mij ook een heel insprerend filmpje. Tegendraads denken, zou ik zeggen. Ik kan het niet en daarom bewonder ik het zo geweldig in anderen. Geniet van de presentatie! Zo'n paradijsje op zo'n kleine oppervlakte. Het toont voor mij dat een mens niet veel nodig heeft om gelukkig te zijn. Wat opvalt is, hoe ze alles geordend heeft. Dat draagt voor mij wel bij een een goed huis: orde. Lukt niet altijd, maar het blijft het proberen waard.

Zelfonderhoud

De beste manier om in balans te blijven, is dingen doen die je fijn vindt. Ik zit graag in een café te werken. Ik eet er een broodje bij en drink een glas van het een of ander. Dit is mijn absoluut favoriete plek:

Ik neem geitenkaaskroketjes en vraag er wat brood bij. Of ik kies de werkelijk geweldige omelet met groenten. Als ik hier heb gezeten, is mijn dag echt goed. Ik heb vaak heel veel werk verzet en kan echt opgeladen verder. Op de een of andere manier is een café de plek waar ik mij het best kan concentreren. Plannen maken doe ik ook het liefst daar. Niet ieder café natuurlijk, het moet er wel stijlvol en een beetje stil zijn, voor zover dat kan in een café.

Detail: Simone de Beauvoir werkte ook altijd in het café. Niet dat het iets betekent, maar ik wil het toch even gezegd hebben ;-)

Natural beauty

Aan het einde van de middag, na opnieuw een dag prutsen, ben ik naar het Groninger Museum gegaan. De tentoonstelling was grotendeels samengesteld van werken uit de collectie van de Duitse arts Gustav Paul Ludwig Rau. Geboren als zoon van een industrieel, die vooral auto-onderdelen maakte en daar puissant rijk mee werd, ging hij eerst bij zijn vader 'in de zaak'. Na de dood van zijn ouders ging hij zijn eigen weg. Hij verkocht het bedrijf en werd in een klap multimiljonair. Daarna had hij twee wensen: werken in Afrika en een kunstcollectie aanleggen.

Na zijn dood ging zijn collectie over in handen van Unicef. Rau had zelf in Afrika vele kinderen geholpen. Unicef beheert nu zijn kunstcollectie. Na 2028 mogen de werken verkocht worden en het geld gebruikt voor de hulp aan kinderen.

Het Groninger Museum had echt iets geweldigs van de tentoonstelling gemaakt. Een aantal schilderijen was vele malen vergroot en op de muren geplakt. Zo ontstonden dit soort doorkijkjes.

De kleurkeuze van de wanden is altijd verrassend in het Groninger Museum, iedere tentoonstelling heeft daardoor een eigen uitstraling, maar draagt toch duidelijk het GM-stempel.

De schilderijen waren prachtig, echt van grote kwaliteit. Ik had vooral plezier van alle details. Hier een voorbeeld van het schilderij De waterval van Tivoli. 

En nog een voorbeeld om te laten zien hoe mooi de gekleurde wand het schilderij ondersteunt. Dit is een veel jonger schilderij, van één van de Fauvisten. Ik vind het prachtig. 

Vandaag was de laatste dag van de tentoonstelling. Ik heb geaarzeld of ik zou gaan. Het was zulk mooi weer! In de tuin was het ook heerlijk. Geen moment spijt dat ik de twee uur naar binnen ben gegaan. Wat een overweldigende schoonheid. 

Lente kledingwissel

In mijn kleine huis is er geen ruimte voor een grote kast. Toen ik de badkamer liet verbouwen, liet ik er een kast in maken voor de wasmachine. Daarboven is een rek voor hangkleding. En daarboven is weer een plank waarop een aantal dozen staat. In die dozen heb ik ruimte voor kleding die ik niet draag. Ook onder mijn bed bewaar ik kleding.

De afgelopen tijd heb ik de winterkleding gewisseld voor de zomerkleding. Dat is altijd een reparatie- en schoonmaakmoment. Pakken  zijn naar de stomerij. Een aantal kledingstukken is in de container van het Leger des Heils verdwenen. En dit weekend waren de schoenen aan de beurt. Onder mijn bed staan twee manden van zeegras, waarin ik de schoenen van het seizoen bewaar. De schoenen van het andere seizoen zitten in een doos, die in mijn kast staat.

Ook voor de schoenen is er een reparatie- en, voor de schoenen, extra poetsmoment. Drie paar schoenen moeten naar de schoenmaker voor nieuwe hakken. En de rest is niet alleen in kleur gepoetst maar ook behandeld met schoencreme, zodat het leer de zomer goed door komt. Als alle schoenen weer in orde zijn, wikkel ik ze in stof en gaan ze in de doos waar de zomerschoenen net uit komen. Toen ik toch bezig was, heb ik meteen maar even mijn tas gepoetst.

Dit wisselmoment is een goede aanleiding om alles onder het bed vandaan te halen en het wollen kleed onder mijn bed goed te zuigen. En als de stofzuiger dan toch boven is, kan ik het matras ook even uitzuigen. Terwijl ik dat doe, hangt het dekbed lekker uit het raam te luchten. Heerlijk vind ik dat, een fris gelucht dekbed om 's avonds onder te kruipen.

De kledingwissel werd langzaam een mini lenteschoonmaak. Onderweg naar beneden zoog ik in de kast rond de wasmachine. Op de trap stonden al tijden drie half volle blikken verf. Doorn in mijn oog. Ik had emmertjes van de yoghurt gespaard om de verf in over te gieten. Dan nemen ze minder plek in. Een paar vazen gingen naar het tuinhuisje en de verf kwam onder de trap te staan.

Ik zocht een stapel papieren uit en plantte de plantjes in de tuin. De courgette is aangevreten. Ik hoop dat-ie toch nog aanslaat. Die kleine courgetjes zijn echt heel lekker. De rozen moesten worden gesnoeid. Ik had geen tijd om eerder te snoeien en nu loopt het een beetje uit de hand met de takken.  van de rozen maakte ik een klein boeket voor in de vensterbank. De rozen zijn al wat ver, dus het zal wel snel uitgebloeid zijn.

Heerlijk zo'n prutsdagje. Het is om boodschappen te gaan doen en dan sambal goreng tempeh te maken.

Muis

Deze winter heeft er een muis in mijn tuinhuisje gewoond. Een paar weken geleden (toen voor mij het tuinseizoen eindelijk begon) zocht ik mijn blikje met touw om de roos wat beter vast te zetten. Dat staat op een kastje in mijn tuinhuisje. Er lag een handdoek op het kastje en toen ik die optilde, stonden we oog in oog, de muis en ik. Hij (of zij) bleef doodstil zitten. Ik deed voorzichtig een stapje achteruit, toch geschrokken van de onverwachte ontmoeting.

Tja, en wat dan? Ik moest toch echt spullen uit het tuinhuisje hebben. Voorzichtig stapte ik weer naar binnen en pakte het blikje touw, dat inderdaad onder de handdoek had gelegen. De muis zat intussen niet meer op het kastje. Terwijl ik mijn schaar pakte, zag ik hem / haar wegschieten achter de kast.

Het laatste restje muizenrommel

Muizen maken rommel, dat was wel duidelijk. Afgelopen weekend heb ik het tuinhuisje maar eens opgeruimd. Overal lagen snippers, restjes vogelvoer, strootjes en keutels. De muis heeft een mand van zeegras kapot geknaagd. Dat is nog voorstelbaar omdat het natuurlijk materiaal is, maar ook een grote plastic tas van de bouwmarkt heeft er aan moeten geloven. Verfrollers, doekjes, alles was aangevreten. Een kruiwagen vol muizenravage ging naar de containter.

Nu is het tuinhuisje weer helemaal netjes. Dat geeft een goed gevoel en komende herfst moet ik goed controleren of het huisje muisproof is. Niet dat ik het zou kunnen afsluiten, want muizen kunnen door de kleinste gaatjes. Ik kan alleen zorgen dat er niks te halen is. Nu eerst genieten van de zomer en dan zie ik wel weer.

Huishoudwinkel

Bij de kringloopwinkel kocht ik mijn tweede petroleumstel, een klein wit exemplaar. Zonder lint. Dat hoefde geen probleem te zijn, zei ik. Het lint was vast wel op Internet te krijgen. 'Of bij De Klomp', zei de verkoopster. De Klomp is een winkel hier in de stad waar je alle mogelijke ouderwetse huishoudelijke dingen kunt krijgen. Heerlijk om eens naar toe te gaan. Je ziet bijna de geschiedenis van het huishouden van de afgelopen eeuw voor je staan. Het heeft toch wel iets romantisch, zo'n winkel.

Op zaterdag bracht ik De Klomp een bezoekje. Voor mij was een man aan de beurt, die een flessenlikker wilde hebben. Hij had overal al gezocht. 'Dat moet u ook niet doen, meneer, u moet meteen hier naartoe komen', kreeg hij te horen. 'Nog een maand', zei de verkoopster er bij, 'daarna gaan we dicht'. Dat was even schrikken. Vijftig jaar hebben zij en haar man hard gewerkt in hun winkel. Nu zijn ze toe aan wat rust. Ik kan het me natuurlijk voorstellen en het is haar van harte gegund, maar jammer is het wel, als zulke bijzondere winkels uit de stad verdwijnen.

Ik vertelde dat ik lont nodig had voor een petroleumstel. Ze gaf me een pakketje van drie linten, die volgens mij alledrie veel te smal waren voor mijn stel. Ik moest ze ook aan elkaar naaien, zei de winkeliersche. Het moet wel met katoendraad, anders brand het niet goed, of zoiets. Ik nam twee van de pakjes. Stel je voor, straks is de winkel weg en kan ik niet meer aan mijn lint komen.

Daarna ging het gesprek over koken op lampolie of petroleum. Ik heb nog nooit petroleum in huis gehad, weet niet eens waar je het moet kopen. Dat weet zij natuurlijk wel: de bouwmarkt. Op dat moment kwam haar man binnen met zijn fiets. Hij vertelde dat bijna iedereen op lampolie kookt omdat petroleum veel duurder is. Dat is handig om te weten. Een klein zoektochtje op Internet levert op dat de olie bij de A*ction het goedkoopst is: €1,99 per fles. Daar kun je behoorlijk lang mee doen en het ruikt ook nog eenst prettiger dan petroleum.

Tot slot had ik nog een flessenlikkermoment, om het maar zo te zeggen. Mijn moeder had altijd een kleurige plumeau om spinrag uit de hoeken in de kamer te halen. Ik had al overal gekeken naar een geel-groen-roze-blauwe plumeau. Nergens had ik hem kunnen vinden, en hier hing er een nest van die dingen aan het plafond. Tja, op het nippertje.

Misschien ga ik nog even terug om een flessenlikker te kopen.....

Mijn huis is straks van mij.

Ik las het boek van Gerhard Hormann over het aflossen van je hypotheek in tien stappen. Het is een onderwerp dat me al een tijdje bezig houdt. Ik wil graag financieel onafhankelijk zijn als ik vijftig ben. Daarvoor is het absoluut nodig dat ik mijn hypotheek aflos. Ik leef niet extreem luxe, wel zo verantwoord mogelijk. Het zou wel luxe kunnen want ik heb een ruim inkomen voor mij alleen. Het punt is: ik heb niet meer nodig.

Maar het verlangen naar onafhankelijkheid (ik schreef al eens over mijn verlangen naar autarkie) is groot, groter dan het verlangen naar andere dingen.

Toen ik mijn huis kocht, heb ik al een deel van mijn eigen geld 'in de stenen' gestopt. Waarom een hogere hypotheek nemen als ik het geld op de bank heb staan? Mijn financieel adviseuse noemde mijn manier van financieren defensief. Ik kocht namelijk voor de helft van het bedrag dat ik op basis van mijn inkomen mocht lenen. Ik wilde kleiner wonen. Onder meer omdat mijn ecologische voetafdruk behoorlijk groot was en omdat ik in mijn dure huurhuis een kamer had, die ik alleen gebruikte om te strijken. Een beetje te gek, vond ik. Van haar was dat overigens geen oordeel, alleen een constatering. Ik ben er tevreden mee. Ik houd ervan om financiële rust te hebben. Geen paniek of ik wel of niet kan betalen.

Achteraf gezien had ik meer zelf kunnen betalen, maar dat vond ik toen nog onverstandig. Ik wist niet hoeveel geld ik nodig had voor alle mooie plannen: nieuwe vloer in de kamer, nieuwe keuken, nieuw tuinhuisje, muren in de gang laten stuken enzovoort, enzovoort. Toen ik eenmaal in het huis woonde en de badkamer in orde was, vond ik het wel welletjes.

Intussen wil ik de vloer in de kamer houden zoals deze is, zij het in een andere kleur en met isolatie aan de onderkant. De keuken laat ik opknappen, niet vervangen. Het tuinhuisje geef ik een schilderbeurt deze zomer en het stuken van de gang moet maar even wachten. Dat geklus aan je huis is ook een heel gedoe waar ik lang niet altijd zin in heb.

Volgens mij moet ik ruim € 10.000,00 per jaar wel kunnen aflossen. Dat zou € 70.000,00 zijn tot mijn vijftigste. En als ik het dan goed berekend heb, is mijn maandlast vanaf dat moment nog ongeveer  € 350,00. Ik woon dan dus in een huis dat grotendeels van mij is voor de prijs van een sociale huurwoning. Het lijkt me wel wat.

Dit jaar kan ik boven op de € 10.000,00 ook de belastingteruggaaf van ruim € 1.000,00, de teruggaaf van de energie van € 400,00, een restje spaarloonregeling van € 600,00. En dan is er natuurlijk de aflossing die met mijn annuïteit mee gaat. Volgens mijn berekening is dat op dit moment een bedrag van zo'n € 2.500,00. Dit jaar kan mijn hypotheekbedrag dus omlaag met minimaal € 14.500,00. Globaal berekend gaat me dat in de komende 7 jaar ruim € 5.000,00 aan rentebetaling schelen. Niet slecht, en het is pas een begin!

Nu eerst maar eens uitzoeken hoe ik het geld bij mijn hypotheekverstrekker krijg.