dinsdag 20 januari 2015

Uitgaan

In 2013 bedacht ik een aantal uitjes voor mezelf. Ik wilde bijvoorbeeld de middeleeuwse kerk hier bezoeken. Ik heb dat alleen nooit gedaan. De wensen die ik toen had, zijn na een tijdje verwaterd. Ik geloof dat dat vooral kwam door de enorme lijst van 52 stuks. Dit jaar staat de teller voorlopig op 14 en er staan een paar uitjes bij: Noordwest Friesland, Orvelte en Oxford. 

Los van deze wensen, staat er nog wel meer op het programma, dat ik al geregeld had voordat ik de lijst maakte. Afgelopen week bezocht ik een voorstelling samen met een vriendin en in april ga ik nog een keer met haar naar de schouwburg. Ik heb mijn broer en schoonzus uitgenodigd voor een wandeling en mijn zus en zwager voor een tentoonstelling-met-concert. En tot slot heb ik een vriendin van mij, die er werkelijk even uit moet een weekje aangeboden in een huisje in de kop van Noord Holland. Het is mijn bedoeling om dat deel van Nederland meteen maar onder de loep te nemen in mijn poging om alle delen grondig te leren kennen, zoals ik dat vorig jaar in Noordoost Friesland heb gedaan. Binnekort ga ik ook nog met vrienden naar het Mondriaanhuis in Amersfoort.



Dit zijn de uitjes die geld gaan kosten of dat al hebben gedaan (de kaarten voor de voorstelling en het concert zijn al gekocht). Nu wil ik ook nog andere dingen doen, die minder kosten of gratis worden aangeboden. Wandelingen en fietstochten kosten vaak niet zo veel. Stadswandelingen onder begeleiding kosten vaak maar een paar euro en in de Openbare Bibliotheek en ook op andere plaatsen, als archieven, zijn lezingen vaak gratis. Kleinere filmhuizen vragen vaak minder dan de bioscoop en de films zijn vaak verrassend. En dan zijn er nog open dagen. Het museumweekend, de open monumentendag, molendagen, gemalendagen, noem maar op. Er is vaak zo veel interessants te doen. Daar ga ik voorlopig op koersen. En al het geld dat over blijft: allemaal in de aflossing van mijn hypotheek!

zaterdag 17 januari 2015

Gevonden voorwerpen

Nog even weer terug naar Amy's gazette. Meestal ben ik heel tevreden als ik in haar boek heb zitten snuffelen. Daar schreef ik kort geleden nog over. Er was een ding dat me niet zo blij maakte: ze schrijft vaak dat ze dingen vindt langs de weg. Kennelijk bij het grof vuil of tijdens 'containerduiken', als dat een goede vertaling is.

Containerduiken doe ik nooit. Volgens mij kan dat in Nederland nauwelijks omdat alle containers achter slot en grendel staan vanwege de veiligheid. Maar dingen langs de straat vinden, doe ik toch ook niet. Ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar bij  mij in de wijk staat er zelden wat aan de straat. Ik was daar net een beetje in mezelf over aan 't mopperen toen ik twee dingen vond: een karretje met heel veel tuinslang naast de vuilcontainer in mijn straat en een houten plank. Twee bruikbare dingen op 1 dag notabene!

De slang ga ik koppelen aan mijn buitenkraan en dan, verstopt tussen de planten, leiden naar de groentetuin. De slang is groen van kleur, dus veel zul je er niet van zien. De plank kan prima in mijn ingebouwde suitekast, waar ik een werkblad heb weggehaald.

Ik vond het wel een bijzondere samenloop van omstandigheden. En het heeft mijn humeur over de zaak zeker verbeterd. Ik realiseerde me dat ik een tijd geleden een plank vond, die ik wil gebruiken om een soort kapstok van te maken. Het is zo'n plank met een sierrandje aan en van de zijden, zodat je er een cottagekapstok van kunt maken. Ik moet er nog wel het een en ander aan doen. De plank is verkeurd en er zit wat mos op, maar ik red me er wel mee. Bij deze opgenomen bij de wensen van dit jaar: kapstok maken van de plank-met-ribbel. En dan zijn er nog de takken en de dennenappels voor de Coox, die ik toch ook allemaal op straat vind.

Het is niet zo spectaculair als Amy, maar goed, dan heb ik het ook over iemand. Ik ben tevreden met mijn hout, mijn slang en mijn dennenappels.   

woensdag 14 januari 2015

Boemboe tempe

Tempe is een heel goede vleesvervanger. Prima lekker klaar te maken, met één probleem: het is een enorm groot blok voor één persoon en het bederft tamelijk snel. Als ik alles in één keer bak in een scherpe boemboe, blijft het wellicht langer goed. Maar ja, wat moet ik dan met 4 porties tempe als ik ook afwisselend wil eten? Daar experimenteer ik nu mee.

Ik ben begonnen met tempe in boemboe ajam (eigenlijk dus voor kip). Ik bakte een uitje en deed daar vervolgens de kleine blokjes tempe bij. Dan volgde een grote klodder boemboe en een lepel sambal (blijft het langer goed)  En hiermee ik heb drie varianten bedacht:

Eerste variant: met sperciebonen en rijst
Tweede variant: door de pindasaus bij gado gado (komkommer, tauge, wortel en fijn gesneden kool)
Derde variant: als een sambal goreng klaar gemaakt met geroerbakte groenten

De eerste variant at ik op zondag, de tweede op maandag. De smaak was zo verschillend en het gerecht ook, dat het afwisselend genoeg is. De derde variant at ik op woensdag en vrijdag at ik opnieuw een gado gado, maar dan met iets andere groenten, zoals bleekselderij en boontjes.
Frituren heb ik ook geprobeerd. Dat vind ik niet lekker. Misschien doe ik iets niet goed, dat kan natuurlijk. Maar ik heb nu genoeg mogelijkheden om binnen een week de tempe op te eten.

maandag 12 januari 2015

Bonen met tomaat op de Coox (wens 4)

Vorig jaar kocht ik mijn Coox: een kooktoestel dat er om bekend staat dat het makkelijk kookt en weinig brandstof nodig heeft. Het is gemaakt voor ontwikkelingslanden om te zorgen dat de huizen niet vol rook staan van het open vuur en er minder verbruik van brandhout. Als ik er een voor mezelf koop, wordt er ook een uitgedeeld in een ontwikkelingsland. Het is een vaag aanbod, dat moet ik eerlijk zeggen. Het is niet duidelijk waar de tweede Coox terecht is gekomen. Ik vertrouw er maar op.

Trage start
De eerste keer dat ik probeerde de Coox aan de praat te krijgen, ging het niet goed. Op de een of andere manier wilde het hout niet branden. Ik wilde proberen met takjes en twijgjes het vuur aan de praat te krijgen en dat lukte niet. Een mailtje naar de leverancier bracht me het advies om aanmaakblokjes te gebruiken. Ik ben daar niet voor omdat het giftig is. Maar beggars can't be choosers, dus probeerde ik het met een aanmaakblokje. En dat mislukte opnieuw.

Nieuwe ronde
Vandaag nam ik me voor om een uur lang te proberen om de Coox aan de praat te krijgen. Een doel, zoals Scott en Helen het zich zouden stellen. Dus: niet opgeven als het niet meteen lukte. Op de een of andere manier werkte het dit keer wel. Ik begon met kranten, om het aanmaakblokje te voorkomen. Dat ging opnieuw mis. Dus: aanmaakblokjes. Ik nam een grote gedroogde dennenappel, dunne takken en een paar kleine houtjes die normaal gebruikt worden voor het aanmaken van grotere vuren. Tot mijn verrassing sloeg het vuur deze keer aan!

Het werkt!
Eerst nam ik rijst in een klein laagje water. Dat was in no time heet.



De pan ging in de hooimadam en de bonen (die ik gisteravond in het water had gezet) konden op het vuur. Dit water kookte ook verrassend snel.





 Ik moest vanaf dat moment bij de bonen blijven, omdat de pan soms overkookte. Dat hoort bij de beginnende Cooxcook denk ik: het vuur is niet helemaal te beheersen. Na een tijdje was de geur van bonen goed te ruiken: de bonen waren bijna gaar. In de volgende pan zaten stukken tomaat, kruiden en wat water. Ook dat kwam aan de kook en werd prima gaar. Zo kon ik mijn chili maken zonder mijn gasstel te gebruiken.

En nog dit.....
Ik gebruikte een paar stukken van een aanmaakblok, een dennenappel, drie aanmaakhoutjes en voor de rest takken en stukken schors die ik tijdens mijn wandelingen heb gevonden. Ik ben verrast over de effectiviteit van de Coox en als-ie goed brandt is er bijna geen rook.


Je moet niet koken zonder deksel, want er vliegen nog wel wat van die kleine witte snippertjes rond, die je niet je eten wilt hebben. De bodems van de pannen worden zwart van het vuur. Het is er wel af te wassen, maar ik denk er toch over om een paar pannen te kopen bij de kringloopwinkel die ik speciaal voor de Coox ga gebruiken.

Het komend jaar zal ik steeds takken meenemen als ik wandel en dennenappels verzamelen. Naast de tuinkast, die ik van plan ben te maken, komt een houtopslag in drie vakken: dit jaar, vorig jaar en twee jaar geleden verzameld. Het oudste hout gebruik ik voor koken, het hout van vorig jaar droogt nog en het vak van dit jaar zal langzaam gevuld raken met nieuw hout dat twee jaar kan drogen.
Ik wil zeker nog een oplossing vinden voor de aanmaakblokjes. Daarvoor ga ik de volgende keer stro proberen en heel dunne twijgjes hout. Wie weet lukt het dan wel.

Wordt vervolgd.....



zondag 11 januari 2015

Bentobox

Mijn zus en zwager gaven mij voor mijn verjaardag een prachtige lunchbox. Hij doet wel wat denken aan de Japanse bentobox. Toen ik op vakantie was in Japan, kocht ik bentoboxen op het station. Ze zagen er ongeveer uit als op het plaatje. De sierlijkheid van de Japanse keuken is duidelijk te zien, en het eten was ook steeds een genot.

De lunchbox die ik nu heb, ziet er iets anders uit. Minder vakjes, maar het biedt wel mogelijkheden om een heerlijke lunch mee te nemen naar mijn werk. Ik doe vooral  salade in mijn bentobox. Eén van mijn favorieten is een oosterse salade. In het bakje voor de dressing doe ik een mengsel van sesamolie, sojasaus, mirin en sesamzaadjes. In het driehoekige doosje gaat tauge met blokjes gerookte tofu met amandelen en sesam en in de ruimte die over is tussen de twee doosjes komt fijngesneden chinese kool met plakjes wortel.

Een ander favoriet is een dressing van honing, olie, tijm en mosterd. In het driehoekige bakje gaat een laagje gekookte linzen en kleine stukje biet en in de rest van de box doe ik fijngesneden sla en stukjes geitenkaas. Ik kan ook een heerlijke griekse salade meenemen of een salade met geroosterde groenten, maar ook een salade van witlof met stukjes aardappel, augurk, kaas en ei.

Dat betekent wel dat ik het echte werk natuurlijk nog niet onder controle heb. De sierlijke Japanse aanpak heeft zijn weg nog niet gevonden naar mijn keuken. Gelukkig staan er allemaal inspirerende filmpjes op Internet.

Bij de Aziatische supermarkt hier hebben ze prima pickles uit Japan en allerlei andere heerlijke dingen. Ik kan dus nog aan de slag. Of ik het doe, is een andere vraag, want het kost veel tijd. Het prettige van de lunchbox is, dat alle ingrediënten gescheiden zijn totdat ik ga lunchen. Geen slappe sla omdat de dressing er al doorheen is gedaan enzo. Met dank aan mijn familie lunch ik elke dag heerlijken als ik thuis kom na mijn werk heb ik eigenlijk mijn 200 gram groente al binnen. Heel gezond!

zaterdag 10 januari 2015

Bloemen het hele jaar door

Bij de afgeschreven boeken van de bibliotheek zag ik 52 weken bloemschikken liggen. Ik heb het even ingekeken. Ik verwachtte boeketten van het seizoen. Het begon goed met een krans van hedera en helleborus. Hoewel ik verwacht dat helleborus snel verwelkt, zag het er leuk uit.

Maar dan;
- Een vaas beplakken met kurken en daar een boeketje in maken?
- Viooltjes in bamboestokken. Hoe lang blijven viooltjes goed in een warme kamer?
- Huishoudhandschoenen tussen anjers?
- Blauwe druifjes, hoe lang blijven die goed? En papavers? En lelietjes van dalen? Volgens mij zijn al deze bloemen binnen een paar dagen weg.
- Een boeket in een broodbol?

Er waren ook stukken bij die vooral mooi zijn omdat ze in een bepaalde vaas of met bepaalde objecten gemaakt waren. Niks voor mij. Dan heb ik straks weer een verzameling vazen waarmee ik niet echt uit de voeten kan. En ik probeer juist minder te bezitten.

Er zaten natuurlijk ook inspirerende dingen in. Niet altijd voor in mijn huis, maar wel leuk om te onthouden voor een presentatie of misschien een keer een etalage in de winkel waar ik vrijwilliger ben.

Dit vond ik leuk om te onthouden:
- Een krans van gedroogde pepers. Ik denk er over om zoiets te maken voor een vriend van mij.
- Rabarber die op het punt staat in bloei te gaan opnemen in een boeket
- Natuurlijk fluitekruid. Dat doe ik al jaren.
- Iets maken met de hulsjes van beukenootjes. Die zien er vaak heel mooi uit, heel zacht.

Ik blijf me toch maar richten op het maken van boeketjes met groen uit de tuin en een enkele bloem. Of op wat ik in hagen en langs de weg aan bloemen, takjes en bessen kan vinden. Dat vind ik uitdagender en er ontstaan leuke boeketjes op deze manier, hoewel ze natuurlijk niet zo professioneel zijn als die in het boek.





donderdag 8 januari 2015

Scott en Helen-tijd

Scott en Helen Nearing zijn goede bekenden in de wereld van zelfvoorzienend leven. Ik heb in de afgelopen vakantie hun boek Tevreden leven gelezen en heeft indruk op me gemaakt. Ik vond het boek op het Consuminderenblog.

Scott en Helen kochten in 1932 een huis in Vermont en probeerden zoveel mogelijk zelfvoorzienend te leven, bouwden hun eigen huizen en schuren, legden een groentetuin aan en leefden van wat het land opbracht. En in tegenstelling tot vele anderen waren ze succesvol. Jarenlang leefden ze zo veel als mogelijk zelfvoorzienend. Later verhuisden ze naar Maine en leefden daar op dezelfde manier. Zelfvoorzienend, gezond en met het vaste voornemen om niemand uit te buiten en geen winst te maken.

Een belangrijke factor in hun succes was planning. Ze stelden zichzelf doelen voor tien jaar en (passend binnen die doelen) voor de komende dag. Tightwad Gazette Amy stelt hetzelfde voor en ook de flitsendsnelle Amerikaan Ferris met zijn 4 urige werkweek promoot doelen stellen. Volgens hem is een doel niet anders dan een droom met een stappenplan. Over hem schrijf ik misschien nog eens. Nu eerst Scott en Helen.

De Nearings werkten niet meer dan vier uur per dag. Elke dag stelden ze samen vast wat ze gingen doen. Als er een deel van de oogst rijp was, werd er geplukt en ingemaakt. Als er haardhout nodig was, werd er gehakt. Als het weer slecht was, verhuisde het werk naar binnen. Maar, vier uur was vier uur en daarna was er tijd om te lezen, schrijven, musiceren, praten of handwerken. 



Afgelopen zondag heb ik vier uur Scott en Helen tijd gepland: buiten natuurlijk. Ik heb wel mijn eigen indeling gekozen: blokken van een uur, afgewisseld met een half uurtje opwarmtijd binnen. Het werkt verrassend goed! Omdat ik wist dat ik per keer een uur had uitgetrokken, had ik totaal geen haast, iets wat me normaal nog wel eens overvalt als ik bezig ben. Er moet altijd zo veel! En hoewel ik geen haast heb gevoeld, is het verbazend hoe veel werk ik verzet: 
  • De schuur is opgeruimd en ik heb er allerlei spullen uitgehaald voor de stort. Ik ga er nog wel een keer doorheen om te zorgen dat ik het huisje kan afbreken
  • Alle potten zijn schoon en staan nu in de schuur
  • De tuinstoelen en lantaarns staan ook in de schuur
  • Alle takken van de braam, die ik onlangs heb kaalgeknipt zijn weggebracht met nog heel veel los klein afval en ik heb een afspraak gemaakt met de buurjongen om in de lente samen nog eens de braam te lijf te gaan
  • Alles uit de schuur heb ik klaargezet in de auto om naar de stort te brengen
  • De laatste bladeren zijn opgeveegd
  • De composthoop is voor de laatste keer omgeschept en afgedekt met de bladeren
  • De rommel uit de voortuin is of weggegooid of klaargezet voor de stort

Ik moet zeggen dat ik na de vier uur best moe was. Het was een hoop gesleep. Maar het voelt ook geweldig. In mijn eerste pauze zette ik koffie en maakte ik snel wat rode kool soep. Die at ik in de tweede pauze met een boterham met kaas. In de derde pauze dronk ik een kopje thee en na het vierde uur ben ik lekker onder de douche gestapt. Lekker warm worden en daarna opgekruld op de bank met een boek.

Deze aanpak is echt aan te raden, zeker voor mensen zoals ik, die niet zo van practicalia houden!

zondag 4 januari 2015

Kerstvakantieklussen

Heerlijk is het, om de tijd te hebben om te lummelen. Dingen verleggen noemt een collega van mij dat. Maar ja, na een tijdje is het toch wat onbevredigend. Ik trakteer mezelf in vakantie vaak op een aantal snuffeluurtjes in de Tightwad Gazette. Het is verrassend dat ik er toch altijd weer iets boeiends in vind. Dan gaat het vooral om de stukken waarin Amy schrijft over haar keuze voor het eenvoudige leven en het consuminderen en over het leiden van een leven vol productiviteit.

Shaw
Deze keer was her artikel a proclivity for productivity het einde van mijn lummeltijd. (het staat in TTG3, maar ik ben halverwege heb boek begonnen). Wat me vooral trof, is een citaat van George Bernard Shaw: 'The secret of being miserable is to have the leisure to bother about wether you are happy or not'. Dat maakte me duidelijk dat ik genoeg leisure had gehad en dat het een goed idee was om aan de slag te gaan. Het geeft altijd veel voldoening om klussen aan het huis te doen.

De badkamer
Ik wilde al een tijdje wat doen aan de roosters in mijn badkamer. Ze zijn stuk, blijven altijd open staan en daardoor komt er veel kou de badkamer binnen. Een tijd geleden had ik al duct tape gekocht om op de roosters te plakken. Eerlijk gezegd was het een klusje van niks. Binnen een half uur was ik klaar en ..... heel erg tevreden. Ik had lange tijd gepiekerd hoe ik moest voorkomen dat het tape op de verf van de sponningen zou plakken. Amy probeerde altijd een oplossing te vinden met wat ze in huis had. Heel inspirerend: dit keer deed ik het ook.

De eerste tape. Het rooster is te breed voor een rij tape. 


Een stukje bakpapier om de sponning te
beschermen
Makkelijk af te knippen tape langs het randje

Het resultaat!

Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...