Groeten uit Ghana

Mijn adoptiedochtertje uit Ghana stuurde me een kerstkaartje. Ze houdt van tekenen, dat is te zien. Rekenen vindt ze ook erg leuk. Nu wil ze weten wat ik in mijn vrije tijd graag doe. Het wordt tijd voor een nieuwjaarsgroet.

Dit meisje is pas kort mijn adoptiekindje. Tot nu toe steunde ik kinderen in Zuid Soedan. Mijn laatste 'zoontje' is meegegaan met zijn familie, die voor de burgeroorlog is gevlucht naar Kenia. Nu willen ze in Zuid Soedan even geen nieuwe sponsors toewijzen aan kinderen. Ze worden beheersd door de oorlog en al hun aandacht is nodig voor het beschermen en verzorgen van de kinderen.

Ooit koos ik voor (toen nog) Soedan omdat ik een tegenwicht wilde bieden aan de arabisering.  Er is veel veranderd sindsdien. In de tussenliggende jaren heb ik kunnen lezen wat de kinderen meemaakten. Hoe ze op de vlucht moesten en in noodgebouwen terecht kwamen. De burgeroorlog van Soedan is niet veel in het nieuws geweest. Er waren belangrijker zaken kennelijk. Ik vond het aangrijpend dit op deze manier te volgen. Veel persoonlijker.

Hoewel ik graag zou helpen, snap ik dat de verzorgers in Zuid Soedan hun aandacht beter kunnen gebruiken dan mij op de hoogte houden. In mijn hart wens ik ze kracht en moed. En nu steun ik een Ghanees meisje met een liefde voor tekenen.

Sneeuw! De eerste witte dag van het jaar. Het hing gisteren al in de lucht: lekker prikkende kou op mijn wangen. Precies het goede moment om mijn huis in te richten voor de kerst. Dit jaar ben ik thuis. Meestal vier ik kerst met anderen, maar dit jaar ben ik hier. Als ik niet thuis ben, maak ik niet zoveel werk van de versiering. Nu heb ik er de tijd voor genomen. 

Ik heb mijn mooie marmeren schoorsteenmantel versierd met lichtjes, kerstballen en dennenappels. De laatsten heb ik eerst behandeld. Ik heb ze in witte verf gedoopt en daarna deels geverfd met koperkleurige verf. De kerstballen zijn in allerlei bruin- en cremetinten en in verschillende vormen. Tussen de versiering staan dit jaar de adventskaarsen. Vandaag is nummer drie aan de beurt. 

Het verven van de dennenappels was verrassend. Toen ik ze in de verf had gedoopt, gingen ze dicht! Ik was nogal teleurgesteld. Zo wilde ik ze niet in mijn versiering hebben. Kennelijk gebeurt dat als ze nat worden. Dat had ik niet verwacht. Ze lagen al ruim een jaar in mijn schuur en ik dacht dat ze intussen wel dood waren. Dit mechanisme blijft blijkbaar. Ze zijn open gegaan toen ze weer droog waren en nu liggen ze zacht te glimmen in het licht van de kleine kerstlampjes en de kaarsen.

En in mijn vensterbank heb ik twee Franse vasen gezet met een grote bolkaars en groenversiering. Het groen komt uit mijn eigen tuin. Naar buiten stappen met mijn snoeischaar en hier en daar een mooie tak en mooi blad vinden en dat mee naar binnen nemen voor de versiering van mijn huis, ik vind het heerlijk. 

Hoe versier jij je huis?

Franse vrijdagen (slot)

In de afgelopen weken heb ik nog eens nagedacht over wat de Franse vrijdagen zo bijzonder maakt. Ze betekenen veel meer dan lekker eten, dat is wel duidelijk.

Het gaat om aandachtig koken, aandachtig genieten, me omringen met schoonheid en de tijd nemen voor het einde van de week en het begin van het weekend. Het gaat om het servies, om de wijn, het kaarslicht, de muziek op de grammofoon, de koffie of thee met het zoetigheidje erbij. De andere dagen ben ik snel met eten. Ik geniet ervan, dat is het niet, maar niet zo aandachtig als op vrijdag. Ik stap in mijn heerlijke huis in mijn cocon en geniet met volle teugen.

Ik kan me voorstellen dat ik dit ook zou kunnen als ik niet alleen zou leven. Met een partner of als een vriend of vriendin op vrijdag komt eten, kan dit ook prima. En in gezinnen zie ik het ook gebeuren. Misschien niet iedere week, maar het kan wel. Samen kiezen wat er op tafel komt, samen klaarmaken, samen de tafel in orde maken.

In mijn jeugd besloten mijn ouders bij hoge uitzondering dat het tijd was voor de luxe van Chinees halen. In een gezin met vijf kinderen met mijn vader als de kostwinner en mijn moeder als de huisvrouw, was dit echt een luxe. En zo behandelden we het ook: het damast kwam op tafel, het zondagse servies en bestek, de tafel stond vol kaarsen en het licht ging uit. We hadden een "diner".

Het is wel wat veranderd sinds dertig jaar geleden. De stad is vergeven van de bezorgers van alle mogelijke soorten eten (gelukkig steeds vaker op de fiets) en buiten de deur eten is voor veel mensen veel meer een gewoonte dan een luxe, ook voor mij. 

Dat maakt de vrijdagen bijzonder. Ik heb dit te danken aan mijn moeder die me het genieten heeft geleerd en / of het gen heeft doorgegeven. Dat is werkelijk iets om dankbaar voor te zijn. 

De lekkerste nieuwe recepten van 2018

Soep op het houtvuur
Dit vind ik net zo leuk als het inmaken van groenten. Het geeft een 'cottagegevoel': het gevoel van onafhankelijkheid en zelfstandigheid. Los daarvan vind ik vuur maken heerlijk. In het afgelopen jaar maakte ik pompoensoep, wortel-gembersoep en groentensoep op het houtvuur. Heerlijk!


Bonen met cashewnoten en hoisinsaus
Dit is gebaseerd op een recept uit de Allerhande van een tijd geleden. Ik knip vaak recepten uit supermarkttijdschriften. Ze komen in mijn kookmap en als ik een keer zin heb in iets nieuws, dan snuffel ik door die recepten. Ik heb dit recept door de tijd heen wat aangepast. Ik vind het zo lekker, dat ik het iedere week wel een keer eet.

Hoisinsaus is een zoete saus, gemaakt van sojabonen, rijstazijn, knoflook, rode pepers, suiker, zout en water. Het is te koop bij AH, maar ik koop het meestal bij een Aziatische winkel. Daar kun je grotere potten kopen voor hetzelfde geld.

Kook sperciebonen beetgaar. Snij in de tussentijd een ui in stukjes. Draai het gas uit en voeg chinese mie en judasoor paddestoelen toe. De mie en paddestoelen hoeven alleen maar te wellen. Verhit olie in een pan en bak de ui. Als de ui glazig is, voeg rauwe cashewnoten (tegenwoordig heel betaalbaar te krijgen bij Li*dl) en twee eetlepel hoisinsaus toe. Giet de bonen, mie en paddestoelen af. Als je paddestoelen te groot zijn, knip ze dan gewoon in kleine stukjes. Meng alles door elkaar en ga er goed voor zitten. Het is echt een heerlijk recept.


Roggebrood met huttekase, mierikswortel, karwij & bietjes.
Ik weet niet meer hoe ik aan dit recept kom. Het is een heerlijke weekendlunch, vind ik. Het is heel lekker en heel eenvoudig. Eerst een laagje mierikswortel en daarover smeer ik een laag hüttenkase. Dan strooi ik er karwijzaad over, niet teveel want het heeft een dominante smaak. Op de kaas leg ik dunne plakjes gekookte rode biet.

En dan heb ik nog de Egg Florentine, maar daar schrijf ik binnenkort over.

Opnieuw: inmaken

De fruitoogst was enorm dit jaar met deze oneindig lijkende warme zomer. De (wilde) braam heeft zelfs een deel van mijn schutting ontwricht door het gewicht van de vruchten. In september kreeg ik een appje van Jose. Ze wilde weten of ik zin had om appels, stoofperen en walnoten te komen halen. Dat heb ik me geen twee keer laten zeggen. Ik nam een pot zoetzure pompoen, die ik begin dit jaar gemaakt heb, voor haar mee. Na een gezellige ochtend bijpraten, ging ik naar huis met een mandje vol appels en peren en een tas walnoten.

Appels
Ik besloot de appels in te maken met rozijnen of gember of kaneel of kruidnagel of een combinatie van de ingrediënten. Ik hield het eenvoudig. De appels kort koken met een van de combinaties. Als alles goed heet is, gaat alles in een schone pot. Ik had drie soorten appels, de een wat 'moesiger' dan de ander. Iedere combinatie had dus een ander resultaat. Het mengsel gaat door mijn havermout, mijn yoghurt of mijn smoothie: een makkelijke manier om aan mijn vitamines te komen in de ochtend.

Stoofperen
Ik koos de stoofperen te maken met een fles Glühwein en wat extra kruiden. Net zo eenvoudig als de appels. Ik heb ook altijd een paar potten peren die ik in z'n geheel kook. Dat is vooral voor als ik gasten heb. Het is leuk voor een toetje met wat room of mascarpone of als extra bij een wintermaaltijd.

Druiven- en bramensap
Negen kilo druiven had ik. De druif is van de buren, maar hangt over de schutting. Een deel ging door een aantal smoothies, een deel heb ik laten hangen voor de vogels en de rest heb ik gekookt tot druivensap. Het was heel puur: de druiven gekookt en het sap opgevangen. Waarschijnlijk door de warmte van dit jaar was het sap onvoorstelbaar zoet. Ik heb water moeten toevoegen om het drinkbaar te maken.... voor mijn smaak dan. Ik maakte ook wat druivengelei, maar die viel echt mierzoet uit.

De bramen heb ik tot sap gemaakt volgens het recept van Helen Nearing uit Een Tevreden Leven: de bramen in een pot, wat siroop van honing en water erbij en dan de pot vullen met kokendheet water. Meteen daarna moet de deksel er op. Het was een test. Ik had nog nooit op deze manier sap gemaakt. Het sprak me aan omdat het zo makkelijk is. Na een paar weken heb ik het sap geproefd. Het is wel lekker, niet zo intens als het druivensap en ik zal het niet serveren aan vrienden, maar voor tussendoor voor mijzelf is het prima. Volgend jaar zal ik proberen het sap te maken van meer bramen per pot. Dat levert vast een betere smaak.

Rode kool
Voor iemand die alleen woont, zijn kolen vaak te groot. Gelukkig zijn ze lang te bewaren, ook als je er een stuk vanaf hebt gesneden. Spitskool en Chinese kool gebruik ik ook voor salades. Op die manier gaat een kool toch nog redelijk snel op. Rode kool in een salade vind ik niet echt lekker. Wat ik nu gedaan heb, is de hele kool in één keer koken met gember, kaneel en kruidnagel. Ik zoette de kool met een paar scheppen van de veel te zoete bramengelei. Daar was dit wel geschikt voor.

Ik serveerde de kool tijdens een winteretentje met een puree van aardappels en knolselderij en een aantal hele peertjes uit mijn voorraad. De rest van de kool deed ik in 8 potjes voor de komende 8 weken een snelle maaltijd, met wat appel uit mijn voorraad.

Het maken van voorraad vind ik heerlijk. Een plank in mijn voorraadkast vol met potjes fruit en groente geeft een een geweldig rijk gevoel. Het is natuurlijk in de moderne tijd niet nodig; ik woon drie straten van een goede supermarkt. En toch geeft het me het gevoel dat ik denk dat huisvrouwen vroeger hadden na de weck: laat de winter maar komen.

Terugblik 3 - De mooiste nieuwe aanwinsten van 2018

Japans bord
Van een van mijn vriendinnen kreeg ik op mijn verjaardag een Japans bord. Ze wist niet zeker of ik het leuk zou vinden, zei ze nog toen ze het me gaf. En ik wist niet wat ik zag! Ik ben dol op alles wat Japans is, dat wist ze en daarom was dit zo'n geweldige keuze. Waarom ze twijfelde, wist ze eigenlijk zelf ook niet. Ach.... als het maar goed komt, en dat deed het.

Enveloptas
Voor € 17,50 kocht ik een leren aktetas in de kringloopwinkel. Hij zag er slecht uit, het was duidelijk dat de vorige eigenaar niet aan tassen poetsen doet. Maar door de lelijkheid heen was de kwaliteit duidelijk te zien. Met mijn bruine schoensmeer poetste ik al snel een prachtige tas tevoorschijn. De tas heeft een aparte vakjes met ritsen, zodat ik mijn spullen heerlijk geordend kan meenemen. A4 past er precies in. Een aankoop die jaren en jaren mee kan.

Tafel
Hier hoef ik niet al te veel over te schrijven want dat heb ik al gedaan. Zo ziet de tafel er in uitgeklapte vorm uit: ideaal voor een intiem dinertje, dacht ik!

Tuinstoelen
Jaren geleden, toen ik nog in een veel groter huis woonde, had ik vier grote rieten stoelen. Na de verhuizing waren ze ondergebracht bij vrienden. Ik had geen ruimte meer voor zulke kolossen nadat ik besloten had dat klein wonen beter bij me past. Dit voorjaar vroegen de vrienden mij of ik de stoelen terug wilde voor de tuin. Zij hadden een officieel loungeset gekocht. Heel modieus, en nu was er geen ruimte meer voor de stoelen.

Ik kan er twee plaatsen in mijn tuin en wilde ze graag hebben. Ik vroeg een collega met een grote auto of hij me wilde helpen ze op te halen, in ruil voor een maaltijd. En natuurlijk wilde hij dat. Deze zomer maakte mijn zus nieuwe kussens in de stoelen. Ik koos voor een stof die lijkt op een middeleeuws wandtapijt met dieren erop afgebeeld. Mijn zus en ik noemen de plek van de stoelen nu Maerlandts hoekje, naar de middeleeuwse schrijver over de wonderen van de natuur. De kussens liggen intussen in de schuur en de stoelen zijn afgedekt, maar volgend jaar zal ik zeker genieten van mijn nieuwe aanwinsten.

Crockpot

Mijn nieuwe keukenhulpje is een kleine crockpot. Het zat al een tijd in mijn achterhoofd dat ik er ooit een wilde hebben. Ik wil zo min mogelijk gas gebruiken in mijn huis en koken in de crockpot is een van de manieren om je eten klaar te maken zonder gas. Wie mijn blog wat langer volgt, weet dat ik ook heb ge-experimenteerd met koken op hout of op olie. Het hout is gebleven. Op olie kook ik weinig meer. Het petroleumstel gebruik ik vooral voor het maken van kaarsen.

Crockpot is eigenlijk een merknaam voor de slowcooker. De crockpot is uitgevonden door Irving Naxon. Deze Joodse man zag de moeite die zijn moeder moest doen voor het bereiden een maaltijd tijdens Sabbath. Zij mocht dan niet werken en toch moest ze koken. Doordat de slowcooker het eten langzaam gaart, kon zij vrijdag het eten opzetten en het rustig tot zaterdag laten pruttelen.

Mijn zus heeft me voor mijn verjaardag een slow-kookboek cadeau gedaan. Ieder recept heeft een variant voor de crockpot. Ik koos een Marokkaanse stoofschotel met aubergine, courgette, tomaat en kikkererwten. Vier uur stond de pot te pruttelen en daarna had ik een heerlijke maaltijd. Of in mijn geval een paar maaltijden.

Ik maakte met het vocht een een deel van de groente een heerlijke risotto. Een ander deel ging door de pasta met kaas er overheen en salade erbij. Met de rest maakte ik een bonenschotel met rijst. Als ik nog iets over had gehad, was het tomatensoep geworden. Zolang je niet teveel kruiden door de basissaus doet, kun je er nog alle kanten mee op. Dille door de risotto, italiaanse kruiden door de pastasaus en chilipoeder, komijn en koriander door de bonenschotel. Het is dezelfde basis, maar ik eet drie totaal verschillende maaltijden.

Als ik een drukke week aan zie komen, maak ik nu een eenvoudiger saus. Tomaten uit blik, gedroogde ui, gedroogde knoflook en stukjes geroosterde paprika uit een pot. Dat laat ik een tijd pruttelen. Het hoeft geen uren, want alles is al klaar. Het betekent dat ik minimaal drie dagen saus heb. Een keer voor pasta, een keer voor couscous (met Ras el Hanout en kikkererwten) en een keer voor een bonenschotel. Het zijn niet de gezondste maaltijden. Vers is altijd beter, maar het is een goed alternatief.

Ik heb de kleinste crockpot gekocht die er was, groot genoeg voor 1 persoon. Met een schaal vol kan ik drie keer ruim eten. Ik heb ontdekt op Youtube dat je brood kunt bakken in de slowcooker. Dat wordt mijn volgende experiment in de crockpot. Wie weet kan ik binnenkort mijn broodbakmachine weggeven.

Heeft iemand belangstelling? Stuur even een reactie.

Opruiming in de zadenvoorraad

Mijn voorraad tuinzaden bewaar ik in een oude houten koffer, die waarschijnlijk van een timmerman is geweest. Ik vond hem in een antiekwinkel ergens in de Achterhoek, waar we een familieweekend doorbrachten ter ere van de verjaardag van mijn zus. Ik viel voor de laatjes en de initialen op de buitenkant.

Voor het nieuwe seizoen ben ik er deze keer eens doorheen gegaan. Dat is even geleden, eerlijk gezegd. Ik zoek meestal wat tussen de zakjes en kies wat ik in de tuin wil zaaien. Weinig planning de laatste jaren. Er waren teveel andere dingen die mijn aandacht vroegen.

In de afgelopen twee jaar heb ik halverwege het jaar mijn tuin 'gesloten', mijn eufemisme voor aan zijn lot overlaten. Ik had onvoldoende tijd voor het onderhoud. Dat gaat het komende jaar niet meer gebeuren. Ik heb me stevig voorgenomen dat ik tijd zal maken voor de tuin. Sterker nog, ik ga de tuin uitbreiden. De bonen ga ik in de bloemenborder kweken.  Het ziet er mooi uit en betekent dat ik de grond in mijn groententuin ergens anders voor kan gebruiken. Ik heb plannen voor het bouwen van een rek van materialen die ik in de schuur heb staan. Daar kom ik nog wel eens op terug.

Een gevolg van de manier waarop ik de afgelopen jaren getuinierd heb, is dat ik veel zakjes zaad heb die eigenlijk te oud zijn. Daar zaten drie zakjes dille bij!! Dat heb je als je niet oplet. De oude zaadjes zaai ik binnen de komende tijd en ik kijk wel wat er op komt.  In een kringloopwinkel vond ik een boek over kiemen en microgroenten. Ik hoop er zo nog iets mee te doen. In mijn vensterbank staan drie schaaltjes: een met dille (dat zal wel duidelijk zijn met zoveel zaden), pluksla en peterselie.

Geïnspireerd door het boek ga ik proberen of ik van bepaalde zaden nog kiemen kan krijgen. Koolrabi is er geschikt voor, las ik. Radijs schijnt ook goed te kiemen en dat lijkt me heerlijk met bietjes. Lekker scherp. In het tuincentrum vond ik een officiele 'Sprout jar', precies groot genoeg voor de hoeveelheden die ik nodig denk te hebben. Ik kom er nog wel op terug hoe het gaat met deze laatste reddingsactie van te oude tuinzaden.

De rest is verloren investering. Gelukkig zijn zaden niet dramatisch duur en het wordt tijd vooruit te kijken. Het komend jaar wil ik:

• Pastinaken
• Wortelen
• Peterseliewortel
• Tomaten
• Diverse soorten bladsla
• Bladkool
• Spinazie
• Rode kool
• Koolrabi
• Kervel
• Stambonen
• Snijbonen
• Doperwten 
• Peulen &
• Courgette

Behalve de courgette is alles al een keer gelukt. Courgette en ik gaan niet goed samen. Het moet een van de makkelijkste planten zijn en ieder jaar gaat het bij mij verkeerd. De kleine vruchtjes rotten weg voor ik ze op kan eten. He is een raadsel. Het komend jaar zal ik me erop concentreren.

Voor een groot aantal groenten zal ik nieuwe zaden kopen. De kiemkracht van nieuwere zaden levert toch echt meer oogst op. En ik zal alles zaaien. Het wordt toch maar oud in mijn koffertje en een volle tuin geeft geen ruimte voor onkruid. Dat scheelt weer een hoop werk.

Ik heb er zin in. Wat zijn jouw plannen?

Terugblik 2 - De schoonheid van 2018

Van de schoonheid en de troost was een programma van de VPRO lang geleden. Toen bekende mensen uit de internationale kunst en wetenschap deelden hun gedachten over troost en schoonheid in een prachtige serie. Het houdt me al jaren bezig. Ik weet hoe troostend schoonheid kan zijn. De natuur kan me ineens verrassen met een prachtige zonsondergang terwijl ik onnadenkend achter het stuur zit. Ineens halen de kleuren me naar het nu en geven me het gevoel dat ik leef.

Het omgekeerde: De troost van schoonheid is de titel van een boek van Piet en Wim Chielens. Zij verzamelden gedichten die geschreven zijn door soldaten aan het front in de Eerste Wereldoorlog. Schoonheid gaf de soldaten juist de gelegenheid weg te vluchten uit de gruwelijke, zwartgeblakerde modderige werkelijkheid waar deze maand 100 jaar geleden een einde aan kwam.

Het mooie en het goede als tegenwicht tegen de weerbarstigheid van het leven, zo voel ik het. In plaats van af te wachten tot je het toegeworpen krijgt of het een noodzaak is geworden, denk ik dat het goed is steeds aandacht te geven aan wat mooi is. Nadrukkelijk. Daarom is nummer 2 in mijn serie terugblikken de vijf mooiste dingen van 2018.

Beeld
De twee pratende beelden in mijn tuin heb ik in juli al beschreven. Ze zijn intussen een beetje groener en hebben hun plekje gevonden. Elke keer dat ik naar buiten stap, kom ik ze tegen. Wat een heerlijk bezit is het, echt een verrijking van de sfeer in mijn tuin.

Deze zomer was een framboos op het gezicht van een van beide beelden gevallen. Daardoor had het tot mijn schrik ineens een soort wijnvlek. Gelukkig blijken de beelden goed afwasbaar te zijn. Groene aanslag vind ik altijd wel mooi, maar daar moet het bij blijven....

Boek
Eigenlijk wil ik geen boeken meer kopen. Ik leen van de bieb, koop heel soms iets in de kringloop en zorg dat die boeken zo snel mogelijk weer in die kringloop komen. Er is één uitzondering die me heeft verrast: De kunst van goed leven, 52 simpele levenstechnieken voor geluk van Rolf Dobelli. De schrijver baseert zijn lessen op drie bronnen: wetenschappelijk onderzoek, de Stoa en beleggingsliteratuur. De combinatie vond ik zo onverwacht dat ik het boek heb gekocht.

Ik kom er in het volgend jaar nog wel op. Het is mijn bedoeling dat ik in 2019 iedere techniek een week lang overweeg of uitprobeer.


Muziek
Het concert begon met een stuk dat me iets te jazzy was. Ik houd van concerten die de grenzen van muzieksoorten onderzoeken. Daarom had ik dit concert gekozen. Met vele anderen, want de kerk was afgeladen vol. Soms is het geweldig, soms is het een miskleun die een hoop leuke verhalen oplevert tijdens dinertjes. Deze keer leek het een beetje verkeerd te gaan, maar niets was minder waar. Na het jazzy stuk werd het een geweldige ervaring op de grens tussen jazz en barokmuziek: Erik Vloeimans en het Holland barok. Een prachtige verrassing, was het, de muziektopper van het jaar. Ik heb genoten.


Museum
Het Drents museum is een van de beste musea in Nederland. Sinds er jaren geleden de tentoonstelling over de legers van Xi an was, heeft het museum de ene na de andere prachtige tentoonstelling georganiseerd, Goud uit Georgie en de Great Liao als hoogtepunten. Ook dit was weer prachtig, inhoudelijk en in vormgeving. Het leek alsof je over een Oosterse markt liep. Mijn vriendin Clair en ik waren erg onder de indruk. Hieronheid, van de presentatie tot het laatste, kleinste object echt een genot.


Presentatie 
Een van de mooiste momenten dit jaar was een symposium dat ik heb georganiseerd en voorgezeten. Het was in een eeuwenoud pand, omgeven door een mooi park. Het publiek was geïnteresseerd en van hoog niveau. De sprekers brachten boeiende informatie. En dat mocht ik voorzitten en presenteren. Wat vind ik dat leuk! Ik ga daar zeker mee verder in de komende jaren.

Franse vrijdagen (een update)

Het goede leven Franse stijl, ik schreef er al eerder over: een stijlvolle maaltijd met kleine porties verdeeld over een paar gangen. Hoe heerlijk ik het ook vind, het is een beetje weggezakt. Door de dagelijkse drukte ik ben in het koken teruggevallen op mijn standaardrecepten. Dan eet ik nog steeds heel lekker, maar het is toch anders.

Met mijn drukke programma van de afgelopen tijd bleek het ondoenlijk regelmatig op de Franse manier  te blijven eten.Vreemd is dat: zelfs dingen die we heel fijn vinden en die ons goed doen laten we versloffen als er andere verplichtingen zijn. Gelukkig is het nooit te laat om opnieuw te beginnen, aangepast en wel. 

Vrijdag is nu mijn avond van de Franse maaltijd. Daar luid ik mijn weekend mee in en dat wil ik blijven doen. Een paar voorbeelden van mijn menu's van de afgelopen tijd:

Het wintermenu

• Pastinaaksoep met cantarellen: een restje van een high tea die ik georganiseerd heb voor een groep vrouwen op mijn werk.
• Notentortelini met spinazie-pestosaus met room .
• Kerstomaten minimozarella salade met bosui en dille en een dressing van olijfolie en balsamico
• Stoofpeertje met stukje Blue d'Auvergne.
• Een glas Montepulciano
• Koffie met een stukje pure chocola

Mijn oudhollandse menu

• Soep van peterseliewortel
• Aardappel-knolselderijpuree met sperciebonen en kampersteur (gekookte eieren in mosterdsaus, een oud Hanzerecept.)
• Yoghurt met appel, rozijn en kaneel
• Thee

Het menu met een mediterrane tint

• Drie ravioli's met spinazie en ricotta met een sausje van pesto en geroosterde pijnboompitten
• Gebakken camembert met rode vruchtensaus en een groene sla met notendressing
• Fruitmousse van mango en banaan met een lepel Griekse yoghurt
• Koffie en een paar kaneelamandelen.

Ik wil nog een paar opmerkingen maken bij deze menu's:

Ik houd natuurlijk ingredienten over met de kleine hoeveelheden. Kleinere verpakkingen, van bijvoorbeel ravioli's, zijn er vaak niet. De rest verwerk ik in mijn menu van het weekend of de volgende week. 

De kaneelamandelen kan ik los kopen bij de snoepwinkel naast mijn kantoor. Reuze handig: ik haal niet te veel zoet in huis en kan toch mijn feestelijke maaltijden eten. Misschien een tip om eens te onderzoeken in de snoepwinkel bij jou in de buurt? 

Soep van peterseliewortel vond ik geen goed idee. Het beste kun je het combineren met pastinaak of aardappel. Pure peterseliewortel smaakt niet alleen heel pregnant, maar heeft ook een soort verdovend effect in je mond. Niet echt prettig.

De fruitmousse is echt mijn nieuwste ontdekking. Ik laat een diepvriespakje fruit ontdooien en uitlekken. Ik pureer het fruit en een banaan met de staafmixer. Zo ontstaat de mousse. Daar een beetje yoghurt bij en je hebt een heerlijk dessert. De rest van de mousse meng ik met yoghurt en melk tot een smoothie, die twee potjes vult. Twee heerlijke snacks voor mijn werk of een mooi ontbijt, gemengd met gewelde havermout. Hier ga ik zeker nog mee experimenteren: peer, honing, walnoot? Appel, rozijn, kaneel?

Ik heb er zin in.

Kringloopkwaliteit

Steeds als ik een kringloop bezoek, verbaast het me dat mensen de prachtigste dingen weg doen. Kingloopwinkels zijn dé plaats waar je de consumptiemaatschappij in aktie ziet. In de winkel waar ik zelf werk, komen we soms echt om in de spullen. Soms zijn ze niet eens gebruikt, kleding met het kaartje er nog aan, boeken met het cellofaan er nog om en apparaten in dozen, duidelijk nog nooit uitgepakt.

Naar de kringloop brengen is natuurlijk nog beter dan weggooien. Ik ben blij dat mensen de moeite nemen. Zeker in mijn eigen winkel, waar we sparen voor projecten die kinderen over de hele wereld helpen. En er is nog een voordeel: het geeft anderen en mijzelf de kans op mooie 'nieuwe' aankopen. In mijn serie Gekregen, gevonden & gekocht zit altijd wel iets dat ik in een kringloopwinkel heb gevonden.

En het gebeurt ook regelmatig dat ik iets vind voor een ander: een kussen in de vorm van een uil voor een broer, een kruidenset voor een zus, een boek voor een vriendin. Een tijdje geleden vond ik een prachtig vest van pure wol met ingebreide rozen. Het kostte me €7,50. Zelf draag ik deze vesten niet, maar een van mijn zussen is er dol op! Ik heb het voor haar gekocht en haar daarna een foto gestuurd.

Ze reageerde enthousiast, wilde het graag hebben. Ook als ze het niet gewild had, was dat geen probleem geweest. Ik had het zonder problemen op M*arktplaats kunnen zetten. Ik deed een klein onderzoekje op Internet: dit soort vesten zijn tweedehands te koop voor tussen €40,00 en €50,00. Echt een koopje dus en een fijn cadeau voor mijn zus, waar ze jaren plezier van zal hebben.

Dit zijn toch wel de pareltjes van het kringloopwinkelen. Wat zijn jouw beste vondsten in de kringloop?

Terugblik 1 - De beste etentjes van 2018

Het is weer tijd om terug te kijken op het jaar. Omdat ik zo lang heb gekwakkeld, leek het een minder mooi jaar. Ik heb zo deprimerend veel tijd 'verslapen'! Maar als ik er voor ga zitten, blijkt het nog wel mee te vallen. In de andere maanden was er genoeg moois. En.... ook als je niet op volle kracht leeft, is er tijd voor mooie dingen. Je moet alleen de tijd nemen om er aandacht aan te geven. 

Ik begin het overzicht met de beste etentjes. Er waren er veel! Ik ben een liefhebber van buiten de deur eten. Het is duidelijk de stadse kant van mijn persoon. Ik heb vier etentjes geselecteerd om het verhaal niet al te lang te maken. 

High wine
Met mijn lieve vriendin Clair zou ik wijn gaan proeven bij Louis VX in Groningen. Ze hebben daar een bijzondere wijnbar. Je kunt kiezen uit ongeveer 15 soorten wijn. Je heb een pasje nodig, dat je in de 'wijnmachine' steekt. Dan kun je je glas onder de gewenst fles zetten en kiezen uit een proefglas, een half en een heel glas. We wilden er zelf wat hapjes bij kiezen en zo onze eigen high wine samenstellen.

Dat liep een beetje anders; de machine was kapot, vertelde de serveerster ons. Ze bood aan voor ons een high wine samen te stellen, buiten de kaart om. Dat hebben we geweten! Het was echt heerlijk. Allemaal kleine hapjes en heerlijke wijnen. Een onvergetelijke middag, wijn, lekkers en bijpraten met mijn lieve Clair.

Duur hoeft het niet te zijn. We waren allebei voldaan voor 25,00 per persoon. Een high wine is een goed alternatief voor een etentje als je wel uit wilt gaan, maar niet teveel wilt uitgeven.

Buurtrestaurant
Op de hoek van de straat waar ik woon, is een restaurant of eetcafë. Ik eet er regelmatig, toch wel twee keer per maand. De eigenaar, Marcus, ziet me intussen als kind aan huis. Hij merkt op dat er mensen zijn met twee huiskamers: hun eigen en zijn restaurant. En ik hoor in die groep. NIet iedereen gaat graag alleen uit eten, maar ik vind het reuze handig. Als ik moe uit mijn werk kom en geen zin heb om te koken, is het ideaal dat ik met een paar honderd meter lopen een heerlijke maaltijd kan krijgen.

Het is een vast ritueel geworden. Als binnenkom, krijg ik drie kussen van Marcus, ik loop naar mijn tafeltje en pak mijn boek. Al snel schenkt Marcus (of Lisa of Maarten) mijn wijn in: een Grüner Veltliner. Ik krijg een glas water en zeg dat ik wil wat ik altijd eet. Op dit moment is dat gebakken brie met bramencompote. Ik neem geen friet, geen salade, want wat ik op mijn bord krijg, is meer dan genoeg. We babbelen wat als het niet te druk is en anders zit ik lekker te lezen in de gons van de gesprekken van andere gasten. Na een kopje koffie ga ik weer naar huis.

Dit jaar heb ik vaker met anderen bij Marcus gegeten. Hij heeft kennis gemaakt met mijn halve familie intussen. Dus, het wordt inderdaad steeds meer mijn tweede huiskamer.

Als ik alleen eet, betaal ik ongeveer 30,00. Dat valt dus wel mee. Als ik gasten meeneem is het natuurlijk duurder, maar dat calculeer ik in. Ik wil dat mijn gasten een mooie, gezellige en smakelijke avond hebben 'bij mij thuis'....


Collegalunch
Vorig jaar kreeg ik een nieuwe collega: een hard werkende, doortastende, vrolijke, energieke jonge vrouw. Het is geweldig fijn dat ze bij ons is komen werken. Ik ben dol op haar. Ze heeft een frisse wind door het kantoor gejaagd en kwam met het idee om eens samen te gaan eten. We kozen een restaurant iets buiten het centrum, en zij kwam met het voorstel dat we de electrische fietsen zouden gebruiken. Dat was geweldig. We vlogen werkelijk over de fietspaden.

Het werd een hapje in de tuin van het restaurant. Ik nam een broodje brie met honing en walnoten uit de oven (4,95) en wat zij had, weet ik niet meer. Maar, het was reuze gezellig. In dit geval ging het minder om het eten dan om de gezelligheid. In de loop van het jaar zijn we nog een paar keer terug geweest met ander collega's. En het is vast niet de laatste keer dat we er geweest zijn. We delen het graag met anderen.

Deze collega is in ieder geval een van de mooiste nieuwe mensen van de afgelopen tijd!


Eggs florentine
Tja......, dit is een kleine bekentenis. Wie mijn blog al wat langer volgt, weet dat ik vegetariër ben. Ik eet vlees- en visloos omdat ik vind dat we in het Westen te veel gebruiken van wat de aarde beschikbaar heeft. We kunnen intussen prima gezond leven zonder vlees. En juist vlees eten leidt tot ontbossing en CO2 uitstoot = klimaatproblemen. Ik denk ook dat het niet nodig is dat we dieren mishandelen om er zo goedkoop mogelijk zo veel mogelijk van te kunnen opeten. Vegetariër dus.

Een enkele keer maak ik een uitzondering. Ik houd niet van te strenge regels in mijn leven. Eens per jaar eet ik draadjesvlees in bier omdat ik het heerlijk vind. Het vlees koop ik bij de Groene Weg Slager. Je kunt daar zien hoe de dieren geleefd hebben en je hebt de garantie dat je geen antibiotica in je eten krijgt. En eens per jaar maak ik bouillabaise, een heerlijke vissoep.

In dit rijtje van soms-even-geen-vegetariër hoort dit etentje. Ik ben dol op eggs florentine: gepocheerd ei op brioche met zalm, spinazie en een zachte, romige saus. Soms op zondagmorgen, als ik naar de bios ben geweest voor de kunstdocumentaire, ga ik naar een restaurant in het centrum en eet ik de eggs. Het is het ultieme comfortfood. Glaasje wijn erbij, koffie met macarons na: mijn heerlijke zondaguitje.

Ik betaal ongeveer 20,00 voor een heerlijke, lange lunch in een mooie omgeving. Absoluut het geld waard.

Wat waren jouw beste etentjes dit jaar?

De laatste maaltijd uit de tuin

De groententuin is bijna leeg. Er staat nog wat rucola en wat barbarakruid, verder ligt de grond klaar onder een bladerdek voor volgend jaar. Ik ga nog proberen een beetje winterspinazie en veldsla te kweken onder glas. Ik las hierover in het boek Tevreden Leven van Helen Nearing. Zolang het niet al te koud wordt, is het misschien mogelijk. Het lijkt me een leuk experiment.

De laatste oogst bestaat uit een paar bosuitjes, wat wortelen (ze hebben het zwaar gehad deze zomer daarom zijn ze zo ribbelig), een paar snijbonen, bieslook en rucola. Er stond nog een brandnetel in een hoekje en in vond wat look zonder look. Dat was het afscheid van mijn tuin.

Ik maakte een tapenade van de groene bladeren met een paar zongedroogde tomaten en de groente ging in een soep. Heel eenvoudig: de ui, wortel en bonen in stukjes in water met een bouillonblokje en een lepel tapenade. Daarbij smeerde ik wat tapenade op reepjes bladerdeeg en bakte dat in de oven.

De soep deed me denken aan de soep die mijn oma vroeger maakte, behalve de maggismaak die zij er altijd in had. Mijn moeder had een grote maggiplant in de tuin. Als we oma bezochten, haar moeder, nam zij altijd maggiplant voor haar mee in een boterhamzakje. Dat zorgt meteen voor mijn tweede plan voor 2019: er komt een maggiplant in mijn tuin. De smaak heeft zo iets nostagisch en Helen Nearing zegt dat je de stengels kunt eten als bleeksederij....

Gekregen, gevonden, gekocht en gegeven 9

Dit is mijn laatste gekregen, gevonden, gekocht en gegeven. Ik heb besloten dat ik mijn lijstjes ga splitsen naar wat binnenkomt en wat weggaat. Er blijven dus wel lijstjes, omdat ze me een gevoel van rijkdom geven. Ik ben er eigenlijk al mee begonnen met de posts over cadeautjes aan Clair en Sabina. 

Er komt een Gekregen, gevonden en gekocht en een Gegeven en weggedaan. Nu mijn opruimactie wat is tegengevallen, wil ik opruimen (en vooral wegdoen) een vast onderdeel maken van mijn huishouding. Ik hoop dat dat beter werkt. Het is in ieder geval het proberen waard. En ongemerkt heb ik mijn eerste plan voor 2019.

Gekregen

Boeken
Een schrijfster gaf een lezing in het centrum waar ik werk. Ze vertelde me dat er binnenkort een nieuw boek van haar zou uitkomen. Tot mijn verrassing vond ik het een paar weken later in de bus. Een man met wie ik samenwerk, heeft een heel bijzondere levensloop gehad. Bijzonder genoeg om er een boek over te schrijven. Bij een van onze overleggen nam hij het boek voor me mee. Ik vond het een hele eer dat hij me zo uitnodigde om zijn levensloop te leren kennen en dus hem.
Een derde persoon stuurde me een boek van hemzelf, zodat ik iets te lezen had nu ik een tijdje thuis ben om aan te sterken.

'Antiek'
Een vrouw met wie ik vaak samenwerk, ruimde het huis van haar overleden schoonmoeder op en vond een oud asbakje. Het werd gebruikt door de studenten die lid waren van de Groninger Vrouwen Studentenvereniging Magna Pete. Ze weet dat ik zo nu en dan een sigaar rook, vooral als het mooi weer is. En ze weet dat ik erg thuis ben in de vrouwengeschiedenis. Ze heeft me er een groot plezier mee gedaan. Het was in gebruik in de jaren '6o. Echt antiek is het dus niet, maar wel oud ... en bijzonder.

Kaarten
Nu ik ziek thuis ben, komen er kaartjes. Niet dagelijks maar ze komen toch. Het blijft bijzonder, een kaartje in de bus in het tijdperk van whatsapp en email. Ik stuur zelf zo nu en dan ook wat omdat ik weet hoe zeer je mensen er een plezier mee doet.

Fruit en noten
In de tuin van mijn voormalige schoonouders was het een rijkdom aan fruit en walnoten dit jaar. Ze belden me om te vragen of ik wat wilde hebben: natuurlijk. Ik kwam een kopje koffie drinken en bijpraten en ging met een mand vol fruit en een tas vol noten naar huis. Over het inmaken van dit fruit schrijf ik nog. De noten liggen op een rijtje te drogen op mijn radiator. Het ziet er heel grappig uit. Overigens... ik heb nooit geweten dat 'verse' walnoten zo lekker zijn!


Gekocht

Kringloop
Mijn belangrijkst aankoop was mijn tafel. Hier schreef ik al eerder over. Als je goed kijkt op de foto, zie je het asbakje liggen. Het is dat kleine koperen dingetje met een houten steel.

Verder kocht ik in de kringloop een prachtig rood jasje. 5,00 Kostte het. Op dit moment is rood op rood erg in de mode. Vorig jaar kocht ik een rode jurk voor 7,50. Voor 12,50 in de kringloop ben ik ineens heel hip en modern. Dat is ook wel eens leuk.

Ik vond ook nog een emaille maatkannetje. Ik wil eigenlijk mijn plastic literkan vervangen door een van glas. Die heb ik nog niet gevonden, maar dit kannetje is eerst ook prima. Het geeft een gezellige landelijke sfeer aan mijn keuken. Dat is ook wat waard. En voor 2,00 kon ik er niet veel fout aan doen.

Nieuw
Ik kocht een nepbond jas of eigenlijk meer van teddybeerstof. Groen is-ie. Ik heb een mooie sjaal met bloemen en takken erop geborduurd. Dat staat prachtig. De jas was in de uitverkoop voor 30,00. Ik kan weer even heerlijk warm verder deze winter.

Tijdens een snuffelsessie in de boekwinkel vond ik een boek over het goede leven waar ik later nog over zal schrijven. Het zijn 52 tips over het goede leven op basis van wetenschappelijk onderzoek, de visie van de Stoicijnen en beleggingstheorieën. De schrijver is een mij onbekende Zwitser, zakenman en piloot. Ik vond het alles bij elkaar een intrigerende combinatie, dus heb ik het boek gekocht. En dat bleek een goed idee. Jullie horen er nog van.

Gegeven
Ik heb vooral tijd gegeven. Mijn lieve vriendin Hanneke is net 85 geworden. Ze is weduwe sinds ruim een jaar en het valt haar zwaar. Na zoveel jaren samen met haar dierbare man, moet ze echt zoeken naar zin voor haar leven. Ik heb haar zien verouderen in de afgelopen tijd. Ze heeft heel weinig energie en gaat snel achteruit.
Mijn tijd is voor haar. Ze vindt het nog steeds heel leuk om een eindje te gaan rijden en dan ergens iets te drinken of te eten. Dat doen we dus. We zijn warme choco gaan drinken, hebben koffie met een warme wafel en kersen gehad en ons laatste bezoek was aan een restaurant in het midden van de provincie. Ons volgende plan is koffie drinken met uitzicht op de Wadden.

De afgelopen tijd vond ik eerlijk gezegd niks. Ik was er met mijn hoofd niet bij, waarschijnlijk.

Terug van weggeweest

De herfst is begonnen na een lange, lange, warme zomer. Ik ben de hele zomer in de lappenmand geweest. Na een paar maanden kwakkelen, heb ik een bezoek aan de huisarts gebracht voor en bloedonderzoek. Ik wilde toch weten waarom ik zo moe was en me steeds zo gammel voelde.

Na een paar dagen moest ik even langs komen: ik had een zware bloedarmoede en de huisarts wilde overleggen over bloedtransfusie. Dat hebben we niet gedaan. We hebben gekozen voor ijzer. Nu is het weer een paar weken verder. Ik heb halve dagen gewerkt en begin te herstellen.

Een teken dat het beter met me gaat, is dat er weer ideeetjes opborrelen en ik weer zin krijg in het schrijven van verhalen voor dit blog. Er staan wat dingen op stapel met mij gebruikelijke onderwerpen als inmaak, tuin, kringloop en geven en ontvangen.

Fijn terug te zijn.

Cadeautje voor Sabina

Mijn vriendin Sabina houdt van wit. Haar intereur is wit, haar serviezen zijn wit, haar kleren zijn wit, dus als ik haar iets wil geven dat ze mooi vindt, moet het wit zijn. Ze had me uitgenodigd voor een dagje met haar en haar nieuwe liefde. Ze heeft een nogal pijnlijke geschiedenis met haar vorige vriend achter de rug, maar nu is ze weer heel gelukkig. Met die man wil ik natuurlijk kennis maken.

Ik moest voor een plantenspuit in de A*ction zijn en daar liep ik tegen twee gipsen schelpen op, wit met witte kaarsen er in. Precies iets voor Sabina. Ik vond een grijsgetint bord waar ze mooi op konden liggen en in een kringloopwinkel kocht ik wat schelpen. Het strandbeeld is compleet. In wat folie met een mooi blauw lint, is het helemaal af.

Zelf cadeautjes zoeken en samenstellen blijft toch het leukst.

Nabrander: Het was een heerlijke dag onder de bomen in de tuin van vriend-lief. Het is een open, vriendelijke, gastvrije man, die van het leven en van Sabina houdt. Wat heerlijk om je vrienden gelukkig te zien!

Het goede van juli 2018

Ik heb een schrift gekocht, dik met een roze linnen kaft. 'Notes' staat er in gouden letters op de voorkant. De regels op de pagina's staan dicht op elkaar en in de rechter bovenhoek is met stippen en strepen ruimte gemaakt voor een datum : ..../..../....

Ieder dag probeer ik in ieder geval vijf mooie dingen op te schrijven. Lieve dingen van anderen, dingen de me een rijk gevoel gaven, iets moois dat ik gezien heb, een fijne gedachte of iets fijns dat ik heb meegemaakt.

Deze gewoonte komt voort uit het idee van dankbaarheid. Oprah is een van de grote promotors van het idee. Zij, en met haar veel anderen, hebben ervaren dat het je levenshouding verandert als je stil staat bij dingen waar je dankbaar voor kunt zijn. Dat is mijn ervaring ook. Als ik bijvoorbeeld door de kletterende regen naar mijn werk rijd, voel ik me veilig en lekker droog in mijn auto. Ik kan ook mopperen op de regen (hoewel iedereen op dit moment waarschijnlijk iedere regendruppel verwelkomt), maar het hoeft niet. Er is in moment iets moois te vinden. En je ogen gaan er sneller voor open als je er steeds aandacht voor hebt.

Aan het einde van de maand heb ik terug gekeken en de vijf mooiste momenten gekozen. Dit zijn ze:

~1~
Een studievriend werkt één maand per jaar in de buurt. Hij geeft dan les aan studenten. We zorgen dan dat we minimaal twee keer samen eten. We kozen een Marokkaans restaurant voor één van deze maaltijden en hebben heerlijk gegeten en bijgepraat. We maakten kennis met Labneh, een soort yoghurtachtig smeersel. Na de maaltijd haalden we nog een ijsje en wandelden we heel gezellig door de stad.

~2~
Deze maand maakte ik een heerlijke salsa met lekker veel peper. Het was een genot voor mijn zintuigen. De geur van koriander en peterselie, het fijnhakken van de kruiden en de pepers, alle heerlijke heldere kleuren, groen, wit en rood en dan natuurlijk de smaak. Een pitabroodje met roomkaas en de salsa was een genot. En nu staat er een potje heerlijkheid te wachten in mijn koelkast voor nog meer broodjes voor mijzelf en maaltijden met vrienden.

~3~
Mijn vriendin Veronica nodigde mij uit voor een etentje in een huiskamerrestaurant. We moesten een behoorlijk eind rijden en het was een heerlijke route door het platteland. Het restaurant was in een oude school. Veronica had nog twee andere vriendinnen uitgenodigd, die ik vaak ook bij haar verjaardag ontmoet. Een gezellig groepje vrouwen. We kregen tot mijn plezier een veganistische maaltijd, dat kom je toch niet vaak tegen! Na de maaltijd gaf de gastheer nog een klein concertje. Heel persoonlijk en intiem allemaal. We hadden een heerlijke avond.

~4~
Een vrijdagavond op het dakterras bij vrienden met een goed glas witte wijn is altijd een fijne ervaring, maar deze maand was het extra bijzonder: de maansverduistering. Overal in de buurt stonden mensen op balkons en zelfs op de daken. Het was een los zomers sfeertje. De maan was eerst een donzig roze bolletje, weinig indrukwekkend, maar later werd-ie heel goed zichtbaar. Wat een ervaring! Niet alleen het verschijnsel, maar ook het idee dat je deel bent van een grote groep mensen die allemaal klaar zitten om zo iets bijzonders te zien.

~5~
Op een woensdagavond ging om 10:00 uur de telefoon. Ik schrik dat meestal een beetje. Mensen die laat bellen, hebben in veel gevallen niet zulk goed nieuws, dat tegelijk dringend is. Gelukkig was het anders deze keer. Mijn nichtje was aan de lijn om me te vertellen dat zij geweldig goede cijfers had voor een extra vak dat ze op de middelbare school had gevolgd. Ik heb samen met haar genoten van haar succes. En toen we uitgesproken waren, heb ik zelf nagenoten van het feit dat ze dit kennelijk met mij wil delen.

Wat zijn bijzondere ervaringen van jou in de afgelopen maand?

Pratende beelden

Mijn tuin is mijn kleine paradijsje. Ik zit graag in mijn rieten stoel te genieten van al het groen, de bloemen, de wind in de bladeren, het gegons van de bijen en het zingen van de vogels. Vanaf het moment, zes jaar geleden, dat ik mijn eerste stappen zette op mijn tuinpad tussen de buxushaagjes, wil ik de tuin verfraaien met een beeld. Een klein beetje cultuur tussen alle natuur. Dat is makkelijker gewenst dan gedaan.

In de afgelopen jaren keek ik regelmatig op Internet naar tuinbeelden, maar er was nooit iets bij. Het is toch vaak massaproductie en dan is het het vaak nét niet. Het beeld moet echt passen. De tuin moet een plek zijn waar ik vrienden kan ontvangen en samen genieten van een maaltijd en een mooi gesprek.

Een paar weken geleden op een website stond een advertentie van een beeldentuin in Bad Nieuweschans. Mijn interesse was meteen gewekt en op de site zag ik het meteen ... van mijn beeld! Ik heb meteen de kunstenares gebeld en een afspraak gemaakt. Ik wilde weten hoe groot de beelden precies waren en of ze in mijn tuin zouden staan. Kortom, ik wilde weten of het klopte.

De beelden, ze heten 'Het gesprek', stonden achter in de tuin op een boomstronk in het groen. En ze waren precies wat ik ervan verwachtte. Ik was verkocht. We hebben allebei een beeld gepakt en in dekens gerold in mijn auto gezet. En nu babbelen de beelden in mijn tuin. Ze hebben precies de sfeer die ik in mijn tuin wil hebben: een warme plek voor een open en betrokken gesprek.

Tafel

Hij stond al een paar weken in de kringloopwinkel waar ik zo nu en dan kom. Mijn oog was er op gevallen; de kleur van het hout en de vorm van de poot trokken me erg aan. Ik zou er 95,00 voor moeten betalen en dat is toch een bedrag dat ik niet zo maar uitgeef. 

Maar de tafel bleef mijn aandacht trekken. Gelukkig is er in de tussentijd niemand geweest die hem heeft gekocht.  En nu heb ik hem en staat-ie glorieus in mijn voorkamer. Wat een heerlijk gezicht vanaf mijn bank! En het is mooi en tegelijk reuze praktisch: mijn theepot binnen handbereik, de boeken die ik lees en zicht op de tijd. 

De tafel had nog een verrassing. Het tafelblad is draaibaar en verbergt een mooi vakje. Ooit is dat bekleed geweest met groen linnen of papier. Oude meubels hebben dit soort bijzondere dingen, die je nu niet meer ziet. Dat maakt ze zo spannend. 

En na het draaien van het tafelblad kan het opengeklapt. Van een sidetabel wordt het ineens een dinerplek waar je met 4 personen aan kunt zitten. Meteen kwamen beelden van bridgende mensen in me op. En .... wie weet wordt het mijn tafel voor romantische diners!

Cadeautje voor Clair

Wat is er leuker dan cadeau's geven? Cadeau's bedenken, vinden of samenstellen! Er zijn weinig dingen waar ik meer plezier in heb. Ik heb een aantal blogs geschreven met de titel Gekregen, gevonden, gekocht en gegeven. Vanaf nu maak ik aparte blogs over de cadeautjes omdat ze te leuk zijn om te verdwijnen in een lange blog over van alles en nog wat.

Mijn vriendin Clair was jarig. We hebben samen de traditie dat we samen onze verjaardagen vieren. De jarige organiseert iets leuks en zorgt voor het diner. Dit jaar had zij een heel bijzonder toneelstuk gevonden in een kas met een bijpassende maaltijd vooraf. Heel sfeervol en verrassend.

Ik wilde haar een cadeau geven waar ze het hele jaar iets aan heeft. Daarom kocht ik een kaarsenstandaard bij de Wereldwinkel. Daarbij 6 bolvormige kaarsen en op elke kaars plakte ik een parieren vlinder. Achterop elke vlinder schreef ik een reden waarom ze deze kaars zou branden. Bijvoorbeeld: Vandaag denk ik aan .... of Ik brand deze kaars omdat ik blij ben met ..... Zo hoop ervoor te zorgen dat Clair in het komende jaar 6 mooie momenten heeft.

Een paar dagen geleden stuurde Clair me een foto van de kaarsenstaander met daarbij de opmerking: 'De kaars in de vensterbank is misschien toch niet zo'n goed idee.' Dat is te zien....

Zonder wijn

Vasten is een oude traditie. In het Westen vormt het een belangrijk deel van de rooms katholieke kalender: de veertig dagen tijd na carnaval en het vasten op vrijdag. Die traditie is er nog steeds. De Ramadan is natuurlijk ook een bekende vorm van vasten. Protestanten vasten ook. Calvijn schreef wel over vasten en het komt in de bijbel voor, maar de invulling van het vasten is niet zo duidelijk voorgeschreven als in andere religies.

Dit jaar vroeg een vriendin mij of ik met haar mee wilde doen met veertig dagen geen alcohol. En dan in de veertig dagen tijd voor Pasen. Ik vond het best. Het leek me wel eens goed te ontdekken of ik last zou hebben van het stoppen met alcohol. Dat zou een belangrijk signaal zijn over mijn levensstijl.

We kozen voor de dertig dagen variant, omdat mijn vriendin in de eerste week jarig was en het jammer vond als ze dan het glas niet kon heffen. De dertig dagen gingen in op 1 maart. We zijn dus bijna op een derde en ik merk er weinig van.


Alternatieven?
Voordat we begonnen had ik nog gedacht aan alternatieven; frambozenlimonade, water met citroen en munt en diverse soorten thee. Ik koos Japanse thee met geroosterde rijstkorrels en kamille met honing en citroen. Al deze drankjes zijn heerlijk, maar als voorbereiding was het echt niet nodig.

Wat deze dertig dagen boeiend maakt, is de ontdekking van mijn houding tegenover drank. Als ik boodschappen ga doen als ik moe ben, heb ik de neiging drank te kopen. Als ik lunch of dineer buitenshuis, is het bijna een gewoonte wijn te bestellen. En als het weekend begint, ga ik als een automatisme naar de afdeling drank in de supermarkt voor mijn favoriete biertje.

Dat is goed om te weten als de dertig dagen voorbij zijn. Ik laat eerst de vraag bezinken of ik minder alcohol in mijn leven wil. Als dat zou is, weet ik waar ik moet opletten.

Hoe staan jullie hier tegenover?

Spirituele wintertijd

De laatste twee weken voel ik me somber. Het is niet heel heftig, ik zou niet zeggen dat ik depressief ben. Het voelt als een de onderstroom van een golf langs je voeten als je in de branding staat. Niet heel sterk, eerder zacht, maar je kunt wel je evenwicht verliezen door het zand dat wegspoelt.

Je kunt je evenwicht verliezen, maar ik weet dat ik dat niet zal doen. Ik voel een diep vertrouwen dat ik dit aan kan. Het is niet de eerste keer dat ik me zo voel. Jaren geleden, net na mijn scheiding, voelde het ook zo. Zij het dat het toen wel pijn deed. En die somberheid, die duidelijk hoorde bij de rouw om mijn huwelijk, is er nu weer. Alleen zachter en zonder duidelijke reden.

DJ
Vorige week hoorde ik op de radio een kort fragment van een DJ die vertelde dat hij zich eenzaam voelde. Het verdriet in zijn stem gaf me een onrustig en zwaar gevoel. Van een grote afstand te horen dat iemand ongelukkig is, is niet makkelijk. De presentatrice die het verhaal vertelde ging vooral in op het taboe dat hij doorbrak, gebaseerd op het idee dat je faalt als je je niet gelukkig voelt.

Voor een DJ geldt dat misschien nog. Hij zat volgens mij bij zo'n radiostation waar iedereen doorlopend vrolijk en grappig is. Veel lawaai en popmuziek. Niet mijn station. Het zal voor hem een hele stap zijn geweest, aan de luisteraars te vertellen hoe hij zich echt voelt. Hij is iedere dag in mijn goede-wensen-meditatie.

Tegenover dit verhaal van een taboe staan boekenkasten vol zelfhulpboeken en studies over depressiviteit, zijn er vele behandelingen mogelijk van analyse tot groepstherapie. Er is zoveel hulp dat ik me afvraag of we echt nog wel met een taboe te maken hebben. Ik kan me voorstellen dat hij een drempel over moest voor hij zijn verhaal kon vertellen, maar dat hoeft niet te komen door iets in de samenleving. Dat je er tegen kunt opzien iets te delen, hoeft niet aan de buitenwereld te liggen.

Ik hoop dat deze DJ iets vindt dat hem verder helpt.

Loslaten
Ik merk in mijn omgeving niets van een taboe, veel meer van compassie. De mensen aan wie ik mijn gevoelens verteld heb, zijn zorgzaam en meelevend. Het zal helpen dat ik er zelf niet van ondersteboven ben, maar het gewoon accepteer. Het idee dat je altijd blij en gelukkig zou moeten zijn, past niet in mijn levensvisie. Periodes van somberheid of ongenoegen kunnen heel nuttig zijn. Het is als een spirituele wintertijd. Alles komt even tot stilstand om over een tijdje weer te stromen.

Ik heb het sterke gevoel dat deze somberheid een boodschap heeft. Dat mijn hart me ergens op wil wijzen. Ik weet alleen nog niet wat het is en ik verzet met er niet tegen. Ik laat het gevoel bestaan, slaap veel, eet gezond en verlang weinig van mezelf.

En ik wacht af.....